دستی دستی داریم دورانی رو که کلی با امتیازاتش برا خودمون برو بیایی داشتیم تحویل نسل بعدی میدیم!!! یه نگاه که میکنیم می بینیم چقدر خوش به حال بودیم!با این برو بیا! شده بودیم دغدغه بزرگترا ! همه از مطالبات نسل سوم دم میزدند از دغدغه های ما از نداشته ها و داشته های ما یه عده ای این وسط از هنجار شکنیه ماها انتقاد میکردن و عده دیگه پوینده گی و سرزنده گی و نشاط ما رو امتیازمون می دونستن... ا ا ا ا ای روزگار ! چقدر هم ما با همین نیم وجبی بودنمون اسم و عنوان با خودمون یدک میکشیدیم،نسل پرسشگر نسل تحول خواه نسل پر دغدغه و ... حتی بعضی ها که سایه مونو با تیر می زدن اسم مونو گذاشته بودن طغیان گر!!! اصلا اینطور بگم تو چشم بعضیاشده بودیم طاعون آمال و آرزوها که با ظهور نسل ما دیگه مثل سابق نمیتونستن با عوامفریبی و رنگ و ریا بعضی حرفا رو تو خیال خودشون به خورد ما بدن! همینجوری این نسل پرتوقع و پردغدغه یه جاهایی داشت حرفشو به کرسی می نشوند!!! همونایی که از بیخ و بن با ما مشکل داشتند میگفتن بزرگترین مطالبه این نسل تو ظواهراتی چون مد لباس و مدل مو محدوده و کاری به آرمان خواهی و انقلابی بودن ندارن... خلاصه هر کسی از ظن خود شده بود یار ما و چون دیوار ما هم از همه کوتاه تر بود هر کی که از راه می رسید توپ و تشری به ما می زد!! ما هم کم زبلی نبودیم برا خودمون،یه کارایی تونستیم بکنیم بعضی تابوها رو علنا با پافشاری شکستیم و با براندازی نرم!!بعضی رفتارها و نگاه های سنتی نسبت به خودمونو تغییر دادیم...خلاصه نسلی بودیم برا خودمون! اما ما نسل سومی ها با همه عصیان گری هامون که بعضیا میگن،با همه تابو شکنی ها با همه دغدغه هامون هیچ وقت حرمت شکنی نکردیم! ما همون نسلی هستیم که هنوز روزای دهه فجر که میشه یاد در و دیوار مدرسه هامون می افتیم که با چه شور و شوقی خود جوش عکس امامی که ندیده بودیم رو روشون می چسبوندیم ما با یه غبطه ای نسبت به دو نسل قبل تر از خودمون این روزا ها رو جشن می گرفتیم غبطه اینکه اونا بچه های روزای انقلاب و جنگ بودن و ما فقط دیدنی های اونا رو شنیده بودیم! نسل ما تو عمق باورهاش یه وفاداری رو فریاد میزد یه حس گرم درونی میگفت که مدیون این انقلابیم حتی با همه تابو شکنی هامون گاهی وقتا دلمون برا امامی تنگ میشد که فقط تو عکسا دیده بودیمش، امامی که فقط از ابهت و مرامش شنیده بودیم و گاهی صدها دل با اونایی که بهش لبیک گفتن فاصله احساس میکردیم بی انصافی نکنیم ،نسل ما نسل حرمت نگه داری بود! نسل ما پرچمدار با آبرویی بود که با همه کاستی هاش نزاشت علم قد برافراشته نسل های قبل تر از خودش رو زمین بیافته. نسل ما هم سهمی داشت از این همه دلدادگی ها... اصلا نسل ما نسل دلدادگی بود! ... آهای نسل چهارمی ها شما چی؟ شما که اندازه ما از در و دیوار مدرسه هاتون تو این روزا خاطره ندارین شما چی؟ فراموش نکنین؛ شما بالنده تر از نسل های قبلی هستین،کاری که نسل های قبل ما کردن حالا حالا ها اینقدر ارزش داره که وقتی اسمشون هم میاد به احترامشون تو دلامون براشون دست بزنیم.. چی میدونم شاید ابراز عواطف شما با ما نسل سومی ها کلی فرق داشت..اصلا شما تو دلتون موج مکزیکی بزنین فرقی میکنه مگه!!؟ دگرگونیه نسل ها یعنی همین دیگه! فقط فراموش نکنین ما و شما مدیونیم مدیون همه اونایی که برا ما صلابت امروز رو با همه شکوهش یادگار گذاشتن ... انقلاب سی ساله شد! خیلی ها برای اینکه این انقلاب به این سن برسه خون دل ها خوردن ولی دم نزدن! خیلیا چه رنجی کشیدن وقتی تهمت ها رو به جان خریدن و حرفی نزدن!؟ بودند بعضیا که حیثیت شون ترور شد اما نزاشتن حیثیت این انقلاب زیر سوال بره و بالاتر اینکه بودند مهربون سلحشورای گمنامی که رفتند تا این انقلاب بمونه صاحبان اصلی این انقلاب همه این مردم نازی هستن که تو صبوری سرآمد همه ملت های دنیان تولد سی سالگی مون مبارک! پ ن 1: ما ز نـــســـل غـــیــــرت و حــــریـــتـــیـــم از نــــــژاد درد و رنـــــــج و مــــحـــنـــتـــیـــم مــــا ز مـــــام اســــتــــقــــامــــت زاده ایـــــم هــــر بـــلــــایــــی رخ دهـــــد آمـــــاده ایـــــم داغ خـــــود را خـــــود خــــریــــداریـــــم مـــــا از تــــــبــــــار پــــــاک عـــــمـــــاریـــــم مـــــا مـــرد دریـــا را ز طــــوفــــان بـــاک نــیــســت هـر کـه در خـون تـن نـشـویـد پــاک نــیـسـت پ ن اختصاصی: ما همه مون خاطره بازیم،اینهم وجه اشتراک این نسل ها که همگی با این دعای سر صف مدرسه کلی خاطره دارن: خدایا خدایا تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما به نام خودت که همیشه باهامی امروز صبح مسعود ده نمکی مهمان برنامه صبحگاهی روز از نو شبکه دو بود. خیلی جالب از آب درنیومد!یعنی خسروی خودش نخواست خوب از آب در بیاد!برخلاف سوت و کف زدن های نشسته و سرپای همیشگیش!!برای مهمونای برنامه این دفعه برخوردش با ده نمکی کمی متفاوت بود. ده نمکی جواب های کوتاه و ساده ای میداد،از احتمال اکران نوروزی اخراجی های 2 خبر داد و از تفاوت سینمای وطنی با غربی سخن گفت. یه جایی داشت ده نمکی رو منقلب میکرد اما باز خسروی فرصت گفتن رو به بهانه وقت کم برنامه از مهمان محجوبش گرفت.اون جایی که ده نمکی در جواب پرسش مجری برنامه با بغضی فرو خورده جواب داد میدونستم شهید نمیشم!! داشت گریزی می زد به حال و هوای این روزای شلمچه 65 اما وقت کم همیشگی برنامه های سیما به مسعود خان ده نمکی این اجازه رو نداد! ده نمکی امروز از سینمای دفاع مقدس هم انتقادی کرد از اینکه دارد بعضی از فیلم های که امروز در مورد جنگ ساخته میشود فیلم های ضد جنگ است، نه بیان کننده حقیقت جنگ گفتگوی امروز خسروی با ده نمکی می توانست از اجراهای بیاد ماندنی اش در روز از نو باشد،مثل خیلی از اجراهایش در طول حیات نزدیک به یک سال برنامه،مثل اجراهای بیاد ماندنی شهیدی فر در مردم ایران سلام هیچ هم ایراد نداشت خسروی از توقیف شلمچه در دوران اصلاحات بپرسد،از انتقاد بعضی دوستان ده نمکی از اخراجی ها،اما نپرسید تا گفتگویش هم چنگی به دل نزند! ... من به جای خسروی که همیشه برای مهمانانش از کارشناسان حیات وحش و محیط زیست گرفته تا وزیر و وزرا دست میزد برای ده نمکی پای گیرنده سرپا به رسم خود خسروی دست زدم!! برای بغضش وقتی که از شلمچه گفت،برای حرفایش که از حال و هوای این روزهای 22سال پیش گفت،وقتی از شهید نشدنش با حسرت گفت و یاد حسرت های به سرانجام رسیده! شهید کاظمی را دوباره برای مان زنده کرد،وقتی گفت که در مقابل زورگو باید زور گفت ... کی به کیه بزار هنوز به امثال ده نمکی ها بگن تند رو!!!!!! ... «از خداوند متعال پیروزی نهایی رزمندگان عزیز را خواستارم عزیزان من بکوشید. خداوند تعالی با شماست و اینجانب، دست و بازوی شما را می‌بوسم. والسلام علیکم و رحمت‌الله و برکاته.» این همون پیام معروف امام تو روز 8بهمن ماه 65 به جبهه شلمچه ست. این هم پیام چند روز پیش ولی امر مسلمین به سرباز مجاهد اسماعیل هنیه: بدانید که وعده‌ی خدا راست است که فرمود: " وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیز" و فرمود: "وَ مَن جاهَد فَانّما یُجاهِدُ لِنَفسه ..." خودتون مقایسه کنین... ان الله یدافع عن الذین آمنوا...ما به این وعده ایمان داریم غزه ،شلمچه امروز است،هنوز باید حشر بخوانیم باشد ! کم مانده ؛ اندکی صبر سحر نزدیک است پ ن :هر چند : تا با غم عشق تو مرا کار افتاد بیچاره دلم در غم بسیار افتاد هر چند فتاده بود هم در غم عشق اما نه چنین زار که این بار افتاد اما: شمع شد روشن و پروانه به آتش پیوست می توان سوخت اگر امر بفرماید عشق ...من قول دادم!خیالت تخت پ ن 2:خودت که حال این روزامو میدونی،باور کن:من لی غیرک
درباره سایت
ما کجا دنیا و این آسودگی...ما کجا دنیا و این آلودگی!
آرشیو سایت
پیوند ها
امکانات سایت